Psychiatryczne i psychologiczne uwarunkowania astmy ciężkiej i trudnej

Astma oskrzelowa należy do częściej występujących na świecie chorób, a koszty jej leczenia stanowią poważny problem dla służby zdrowia we wszystkich krajach rozwiniętych. Nie jest jasne, dlaczego wzrasta częstość jej występowania, a także zaznacza się niepokojąca tendencja do wzrostu ciężkości oraz trudności z uzyskaniem dobrej kontroli, czyli ustępowania objawów w trakcie prawidłowo prowadzonego leczenia internistycznego. Dzieje się tak jednak nie tylko w tych częściach świata, gdzie ma miejsce szybki rozwój przemysłu, zmiany dotyczące środowiska i żywienia, lecz również w krajach rozwijających się, mniej zagrożonych ekologicznie, jednak równocześnie niedysponujących powszechnym dostępem do nowoczesnego leczenia. Z pewnością jest to problem mający wiele źródeł, które wzajemnie na siebie oddziałują.
Jednym z szybko się rozwijających nurtów badań zmierzających do wyjaśnienia tego stanu rzeczy jest próba powiązania internistycznej wiedzy na temat astmy z wiedzą psychiatryczną, dotyczącą zaburzeń psychicznych, które bardzo często współwystępują z astmą, zwłaszcza o ciężkim nasileniu. Nurt ten zajmuje się nie tylko samym faktem współwystępowania astmy i zaburzeń psychicznych, pośród których wyjątkowe znaczenie mają zespół lęku napadowego (Panic disorder – PD) oraz objawy depresyjne. Wspólne badania internistyczne i psychiatryczne dotyczące astmy mają raczej na celu określenie wzajemnych, głębokich związków pomiędzy nimi, prowadzących do nasilania się ciężkości astmy, aż do skrajnej sytuacji klinicznego obrazu astmy przewlekłej, ciężkiej, opornej na leczenie i zagrażającej życiu, czyli „ciężkiej i trudnej”.