Godzina cudu. Miłość i erotyzm w twórczości Stanisława Przybyszewskiego

W pierwszej części książki zostanie omówiony kontekst literacki, filozoficzny, kulturowy i obyczajowy, w którym pojawiła się twórczość Przybyszewskiego, z zaakcentowaniem problematyki najbardziej interesującej i istotnej z punktu widzenia tematu publikacji. Kolejne części będą poświęcone wyjaśnieniu zasadniczych pojęć wprowadzonych przez Przybyszewskiego w obręb metafizyki płci; pokazaniu przeżycia erotycznego jako z jednej strony efektu działania bezosobowego fatum, a z drugiej doświadczenia egzystencjalnego, światopoglądowego i metafizycznego; prezentacji kwestii napięcia, jakie rodzi konfrontacja naturalnych popędów (wynikających z biologicznego determinizmu) ze społecznym etosem; nakreśleniu obrazu miłości „seksualnej i mistycznej, prywatnej i kosmicznej, perwersyjnej i wyidealizowanej, witalnej i uduchowionej”22. W części II analizy będą dotyczyły związku miłości i seksualności ze sferą duchową, mentalną i uczuciową bohaterów omawianych tekstów, przy czym nieuchronnie pojawi się problematyka życia i śmierci, sympatii i nienawiści, szczęścia i cierpienia, etyki i odpowiedzialności. Część III natomiast zaprezentuje związane z erotyzmem sposoby postrzegania ciała i cielesności (własnej i partnerów), a także przedstawi symbole wykorzystane przez pisarza w obrębie badanej tematyki. Uwzględnione zostaną wpływy kultury i obyczajowości Zachodu i Wschodu (tak istotnego dla literatury Młodej Polski), współczesnych dzieł filozoficznych, literackich i malarskich oraz osiągnięć psychologii. Dla rozjaśnienia lub poparcia stawianej tezy wypadnie przywołać wypowiedzi pisarza zamieszczone w jego esejach i listach.