Czytanie między językami

Czytać to porównywać, ponieważ każdy akt poznania odwołuje się do zjawisk znanych z poprzednich doświadczeń. Porównując, nie tylko poszerzamy pola tego, co znane, lecz przede wszystkim stawiamy w nowym świetle kategorie już przyswojone, podając je w wątpliwość dzięki odświeżającym kontekstom inności. To wstępne założenie przyświeca prezentowanym szkicom, których celem jest przyjrzenie się wielości związków między literaturami języka hiszpańskiego (zarówno hiszpańską, jak i hispanoamerykańską) a literaturą polską. W tak rozumianym akcie porównania rachunek zysków i strat jest zawsze dostatni: teksty tracą wprawdzie najbliższy i najbardziej oczywisty kontekst (w którym skądinąd funkcjonują w jakimś sensie wygodnie, a w każdym razie naturalnie), ale zyskują nową przestrzeń lektury i nowe możliwości oddziaływania. Leer es comparar, porque cada acto de percepción remite a objetos ya incorporados a nuestro conocimiento desde experiencias previas. Así, el acto de comparar significa no solo ensanchar el ámbito de lo conocido sino también, y tal sobre todo, arrojar luz sobre lo conocido, poniéndolo en entredicho revalorizando sus fundamentos.Desde presupuesto básico, los autores del presente libro pretenden acercarse a la multitud de relaciones que se cruzan entre la literatura hispánica y la polaca. En esta lógica de “comparación universal”, el balance de ganancias y pérdidas es siempre positivo: si bien los textos pierden su contexto de recepción más cercano y evidente -donde funcionan de manera acomodada o natural- ganan, en cambio, un espacio de lectura nuevo y posibilidades de resonar más poderosamente.