Sanatorium pod klepsydrą

Sanatorium pod Klepsydrą Brunona Schulza jest zbiorem opowiadań należącym do kanonu literatury polskiej. Do wydanego po raz pierwszy w 1937 roku zbioru należą następujące utwory: Księga, Genialna epoka, Wiosna, Noc lipcowa, Mój ojciec wstępuje do strażaków, Druga jesień, Martwy sezon, Sanatorium pod Klepsydrą, Dodo, Edzio, Emeryt, Samotność, Ostatnia ucieczka ojca. Opowiadania tworzące Sanatorium pod Klepsydrą są silnie ze sobą powiązane, między innymi postacią wspólnego bohatera i narratora, Józefa. Dzieło Bruno Schulza ma w wielkiej mierze charakter autobiograficzny. W dorastającym w prowincjonalnym galicyjskim miasteczku bohaterze literaturoznawcy dopatrują się samego autora i jego doświadczeń w rodzinnym Drohobyczu. Awangardowy charakter opowiadań, w których rzeczywistość miesza się ze snem, a najbardziej banalne zdarzenia urastają do rangi mitu, stawia Schulza pośród najciekawszych i najbardziej fascynujących pisarzy dwudziestego wieku. Lektura dla szkół średnich