Wschodnia prowincja magdalenienu

Praca stanowi syntezę wiedzy o kulturze magdaleńskiej na terenach wschodniej części Środkowej Europy rozumianej tu jako obszary Czech, Moraw i Polski. Jest ona podsumowaniem dotychczasowego stanu badań oraz propozycją nowego podejścia do zagadnień dotyczących zróżnicowania inwentarzy wykonanych techniką łupania, chronologii, dynamiki i struktury osadnictwa oraz relacji pomiędzy magdalenienem a młodszymi jednostkami kulturowymi. W książce sporo miejsca poświęcono zagadnieniom przemian kulturowych na terenach Środkowej Europy w okresie poprzedzającym pojawienie się osadnictwa magdaleńskiego a także genezie kultury magdaleńskiej powstałej na terenach Europy Zachodniej. Jest to pierwsze w polskiej literaturze przedmiotu szerokie omówienia aktualnych poglądów dotyczących problemu początków tej jednostki taksonomiczej. Przedstawiono także procesy, które doprowadziły do stopniowego zaniku magdalenienu. Większość objętości książki poświęcona jest omówieniu rozmaitych zagadnień dotyczących chronologii, osadnictwa, gospodarki, kultury materialnej i duchowej magdalenienu a także związków pomiędzy środowiskiem naturalnym a osadnictwem i kulturą magdaleńskich zbieraczy i łowców. Problematykę te przedstawiono ukazując jednocześnie podobieństwa i różnice pomiędzy poszczególnymi analizowanymi w tekście obszarami, co pozwoliło na uchwycenie możliwych związków międzyregionalnych. Uwzględniono też zagadnienie relacji pomiędzy magdalenienem a epigrawetienem. Na podstawie przeprowadzonej analizy wykazano, że osadnictwo magdaleńskie wschodniej części Środkowej Europy nosi w sobie liczne cechy peryferii. Jednocześnie jednak kultura jaką obserwuje się na tych terenach jest silnie zakorzeniona w kulturze, która obejmuje większą cześć Europy Zachodniej i Środkowej. Uderzające jest przywiązanie do wzorców i trwanie tradycji mimo ogromnego dystansu dzielącego wschodnie rubieże magdalenienu do jego centrum.