Tożsamość i przyszłość polskiego prawa służby cywilnej

Publikacja jest głosem w dyskusji o właściwym modelu prawa służby cywilnej w Polsce. Prezentowane rozważania w pierwszej kolejności osadzone są w teorii prawa, w szczególności obejmują problematykę dychotomicznego podziału systemu prawa, a więc relacji prawa publicznego i prywatnego w kontekście szeroko rozumianego prawa służby publicznej ze szczególnym uwzględnieniem praw służby cywilnej, a także kwestię relacji między gałęziami prawa – w szczególności prawa administracyjnego i prawa pracy. Prawo administracyjne, jego pogranicze, integralność, ale także zasady, atrybuty i aksjologia tej gałęzi prawa stanowią nie tylko podstawowy kontekst rozważań ale przede wszystkim zbiór argumentów dla formułowanych poglądów. Ocena dzisiejszego stanu prawnego tytułowego zagadnienia została zaprezentowana w perspektywie orzecznictwa, przede wszystkim sądów administracyjnych z nieuniknionym odniesieniem do dorobku w tym zakresie Trybunału Konstytucyjnego. Jej ważnym uzupełnieniem w książce są rozważania o jurysdykcji sądownictwa powszechnego w wybranych zagadnieniach kluczowych dla statusu prawnego korpusu służby cywilnej. Natomiast w ramach trzeciego głównego zagadnienia podjętego w książce, tj. w kwestii wskazania kierunku dalszych transformacji tego prawa, zastosowano po pierwsze – analizę podejścia ustawodawcy do tej problematyki w latach ubiegłych (ujęcie historyczne); po drugie –porównanie obecnego kształtu pragmatyk służbowych i urzędniczych (ujęcie systemowe), odnajdując w ten sposób prawdopodobne kierunki potencjalnych dalszych przekształceń prawa służby cywilnej. Autorami prezentowanych tekstów są teoretycy prawa administracyjnego i urzędniczego, praktycy orzekający w sprawach z zakresu stosunków służbowych, urzędnicy służby cywilnej, a przede wszystkim znawcy problematyki polskiego prawa służby cywilnej.