Ocena stanu wysokonapięciowych układów izolacyjnych i rozpoznanie defektów z wykorzystaniem technik cyfrowych

Rozprawa dotyczy diagnostyki wysokonapięciowych układów izolacyjnych. W pierwszej części pracy opisana została metoda rozpoznawania defektów układu izolacyjnego próżniowego i typu papier–olej. Rozpoznawanie defektów zostało przeprowadzone na podstawie analizy parametrów statystycznych, opisujących zarówno kształt impulsów prądowych wyładowań niezupełnych, jak i ich rozkłady częstościowo-amplitudowe oraz fazowe.
Druga część rozprawy dotyczy problematyki oceny porowatości tworzyw ceramicznych. Autor opisał nowatorską, nieniszczącą metodę oceny porowatości porcelany. Metoda ta wykorzystuje wyniki analizy parametrów statystycznych, opisujących rozkłady wyładowań niezupełnych generowanych w porcelanie o rożnej porowatości pod napięciem przemiennym.
Kolejna część pracy związana jest z problematyką oceny zawilgocenia układów izolacyjnych papierowo-olejowych przy wykorzystaniu metod pośrednich, opartych na analizie odpowiedzi dielektrycznej. Przedstawiono w niej autorskie programy komputerowe, służące do oceny zawilgocenia izolacji stałej transformatora. Programy te oceniają zawilgocenie izolacji na podstawie analizy wyniku pomiarów dokonywanych metodą FDS (Frequency Domain Spectroscopy) oraz RVM (Recovery Voltage Measurement). Dodatkowo autor przedstawił program komputerowy, który szacuje zawilgocenie izolacji transformatora, opierając się na statystyce wyników badań zawilgocenia dużej populacji transformatorów i modeli ich izolacji.