Konteksty kulturowe średniowiecznego eposu irańskiego Garšāspnāme i ich źródła

Autor analizuje wybitne dzieło epiki perskiej XI wieku – Garšaspname autorstwa Asadiego z Tusu. Bada dwa porządki eposu: heroiczno-mityczny i relacyjno-opisowy, szczegółowo omawia osobę Garšaspa, bohatera i protagonisty eposu, jego charakter, pełnione funkcje i relacje z innymi postaciami dawnej tradycji irańskiej w różnych etapach rozwoju związanego z nią mitu. Snuje też interesujące rozważania na temat kontekstu geograficzno-podróżniczego mitu o Garšaspie. Na polskim i światowym rynku nie istnieje monografia poświęcona w całości temu dziełu, stanowiącemu skarb kultury Iranu. Badania, których rezultatem jest monografia, opierały się na oryginalnym perskim tekście eposu oraz tworzących jego kontekst źródłach w językach orientalnych, głównie perskim i arabskim. Została w nich zastosowana autorska i całkowicie nowatorska metoda badawcza, polegająca na zdefiniowaniu porządków narracyjnych (przestrzeni narracyjnych) utworu i badaniu kontekstów kulturowych każdej z nich. Książką zainteresują się orientaliści, specjaliści z zakresu iranistyki i arabistyki, historycy, historycy kultury, religioznawcy, osoby zainteresowane historią oraz kulturą Iranu i Bliskiego Wschodu w starożytności i średniowieczu. The author analyses Garšāspnāme, a Persian epic masterpiece, written by Asadi of Tus. He explores two genres of epic: heroic-mythic and narrative, describes the character of Garšāsp, the protagonist of the work and discusses the hero’s personality, performed functions and relationships to other figures of the old Iranian tradition at various stages of the myth development. He also discusses the geographical and travel context of the Garšāsp myth.