Nasze dwory wiejskie

„Nasze dwory wiejskie” Jana Obsta to artykuł z początku XX wieku, który odkrywa przed czytelnikami tajemnice oraz piękno dworków szlacheckich w dawnej Polsce, a przede wszystkim na Litwie. Przenosi nas do czasów, gdy dworki odgrywały znaczącą rolę w życiu społecznym, kulturalnym i politycznym Polaków. Autor nie tylko szczegółowo opisuje architekturę tych wyjątkowych budowli, ale także ich funkcje i zmieniające się na przestrzeni wieków znaczenie. Śledzi wpływy zachodnie, które odcisnęły swoje piętno na polskim budownictwie wiejskim, ukazując, jak tradycja i lokalna estetyka łączyły się, tworząc unikatowość polskich dworków. Publikacja ta to nie tylko przewodnik po architekturze, lecz także istotny klucz do zrozumienia, jak dworki szlacheckie wpłynęły na kształtowanie polskiej tożsamości narodowej i kultury, będąc niemymi świadkami burzliwych dziejów naszego narodu. Publikacja zawiera 11 rycin i fotografii w większości już nieistniejących polskich dworków na Litwie. Fragmenty Zaraz na wstępie zaznaczam, iż dwór polski na Litwie pod względem form niczem zgoła nie różni się od dworów wiejskich w innych kraju dzielnicach, nie wyłączając najdalszych kresów, co świadczy wymownie o jedności kultury naszej w wiekach ubiegłych. Jedyne różnice, jakie zachodzą, dotyczą tylko materjału budowlanego. Podobnie zaś jak cała kultura nasza pozostawała zawsze w najściślejszym związku z kulturami zachodu [...] tak budownictwo nasze wiejskie podlegało stale wpływom zachodnim, to też z łatwością w całości jak i w szczegółach wykazać możemy motywy zapożyczone z architektury zachodniej różnych epok i stylów, jako to gotyku, renesansu, barokko i empiru. Nie znaczy to jednak, abyśmy byli tylko naśladowcami wzorów zagranicznych. Przeciwnie, nasz przemysł domowy potrafił na swój sposób (często naiwnie) zużytkować motywy architektoniczne zachodu, odpowiednio do materjału naszego oraz innych warunków lokalnych, z tąd powstał typ dworu wiejskiego nowy, oryginalny, odmienny od tych, jakie znajdujemy poza granicami naszego kraju, na zachód i na wschód, gdzie nie sięgał wpływ kultury naszej. U nas przeciwnie miasta zamieszkałe były przeważnie przez ludność napływową, niemiecką i żydowską. Wieś, oddzielona od miasta długiemi i złemi drogami, prowadziła żywot odrębny. Tutaj, we dworze szlacheckim, wytworzył się nasz ustrój państwowy, tu zjeżdżali się sąsiedzi na sejmiki i narady, tu gotowano się na wyprawy wojenne. Musiał więc być dwór szlachecki dość obszerny by pomieścić licznych krewnych, powinowatych i sąsiadów z ich rodzinami i czeladzią. Musiał też być w miarę warownym by mógł chronić swych mieszkańców w razie niespodziewanego napadu. Badając wnętrze dworku szlacheckiego, poznajemy życie domowe, zwyczaje i obyczaje tych pokoleń, które tu żyły, a zatem obraz rozwoju kulturalnego tej warstwy szlacheckiej, tak licznej u nas, której wpływ na cały rozwój historji naszej był decydujący.