Nagie miasto

Z pewnością współczesnego czytelnika, wybierającego Chorwację jako kierunek swoich podróży (choć może nie tylko?), zainteresuje kolejny tom, który ukazał się w ramach serii: Bibliotheca Alia Universa. Znalazły się tu teksty siedemnastu autorów, którzy w latach 1980–2000 mieli za sobą udany debiut prozatorski. Autor wyboru – Krešimir Bagić stawia tezę o istnieniu paralelnych zjawisk z zakresu stylu i poetyki w twórczości zarówno chorwackich prozaików, jak i młodych europejskich twórców, w tym również polskich, m.in. Olgi Tokarczuk, Krzysztofa Bieleckiego, Nataszy Goerke, Marka Sieprawskiego, Adama Wiedemanna… Teksty na ogół rozpoczynają się od jakiegoś zwykłego, codziennego zdarzenia. A modelowymi bohaterami prozy lat dziewięćdziesiątych stają się tzw. szarzy ludzie, m.in. zdemobilizowani żołnierze, narkomani, rekonwalescenci, kibice piłkarscy, kryminaliści… To im bowiem powierzono rolę typowych (czasem dziwacznych) przedstawicieli najnowszej rzeczywistości chorwackiej. Bywają jednak wyjątki – niektórzy pisarze świadomie zachowali dystans wobec „mocnej” rzeczywistości i na miejsce akcji swoich utworów wybrali dalekie, mało znane krajobrazy; inni zdecydowali się na bardzo artystyczne teksty, które można interpretować na różne sposoby. Wspólną „cechą” zebranych tu tekstów jest fenomen miasta. Miasto pojawiające się w tej prozie – na poziomie tematu, jak i stylu – jest przestrzenią nowoczesnego nomadyzmu, wykorzenienia, rozproszenia ducha. Jest ono jednocześnie klamrą spinającą ten tom – stąd tytuł: Nagie miasto.