Na dnie w Paryżu i w Londynie

To pierwsza powieść Erica Blaira, który nie chcąc narażać swojej rodziny na nieprzychylne plotki i złośliwości postanowił opublikować ją pod pseudonimem George Orwell. Książka ta jest bowiem relacją o życiu w (nieraz skrajnej) biedzie, o desperackim chwytaniu się najlichszych zajęć, autobiograficznym reportażem o bezdomności i włóczędze, na które autor zdecydował się dobrowolnie, odrzucając komfortowy (acz próżniaczy) styl życia, gwarantowany mu przez rodzinny majątek. Nocowanie w najtańszych paryskich hotelikach i angielskich przytułkach dla bezdomnych, częste brutalne oszustwa i wyzysk dorywczych pracodawców, brud, głód i obezwładniająca beznadzieja, słowem – życie w nędzy. Ale jakże fascynujące, pełne barwnych postaci, przygód i humoru, dzięki którym relację tę czyta się z zapartym tchem. A styl zdradza już późniejszego mistrza, zaś treść pozwala zrozumieć jak celnym i krytycznym obserwatorem systemu społecznego potrafił być już na początek swojej drogi twórczej. Co niestety szczególnie poruszające, wiele spośród celnych obserwacji Orwella można dzisiaj łatwo odnieść do realiów współczesności, także naszej, polskiej rzeczywistości.