Las formas verbales con vector de posterioridad en el español peninsular y en su variedad mexicana

Publikacja nie ma odpowiedników na rynku polskim i jest dziełem nowatorskim. Dotychczas nie ukazało się tak pełne opracowanie naukowe podjętego tematu. Monografia wpisuje się w toczącą się w świecie hispanistycznym dyskusję nad ewolucją form czasów przyszłych w literackiej odmianie hiszpańszczyzny amerykańskiej i europejskiej. Autor wychodzi naprzeciw rosnącemu w Polsce zainteresowaniu odmianami hiszpańszczyzny amerykańskiej, w tym meksykańskiej. Wyniki jego badania są dość zaskakujące, gdyż częściowo przeczą tezie o narastającej z biegiem lat przewadze konstrukcji peryfrastycznych nad syntetycznymi. Jest to inny obraz niż ten nakreślany w licznych analizach z przełomu wieków dotyczących języka mówionego. W rozprawie znajduje się wiele dojrzałych i oryginalnych wniosków oraz spostrzeżeń na temat natury, uwarunkowań i przyczynowości zmian językowych. Książka stanowi ważny impuls w badaniach przemian w gramatyce hiszpańskiej. Z recenzji prof. Janusza Pawlika