Ze szczytów Alp… Dramat i teatr szwajcarski w XX i XXI wieku

Można śmiało zaryzykować tezę, że w Polsce dramat i teatr szwajcarski to teren nieznany, że jego przedstawiciele rzadko kiedy kojarzą się polskiemu odbiorcy z kulturą szwajcarską i są identyfikowani przede wszystkim poprzez język – jako twórcy niemieckojęzyczni. W konsekwencji postrzeganie dramatu i teatru szwajcarskiego jest niezwykle ograniczone i sprowadza się do utrwalania kanonu, tak jakby szwajcarski teatr spoczywał tylko na barkach Friedricha Dürrenmatta i Maxa Frischa. Publikacja, którą oddajemy do rąk Czytelników, wyrasta z potrzeby przybliżenia spektrum szwajcarskich twórców znanych w teatrze polskim i europejskim słabo lub w ogóle nieobecnych. Refleksja nad specyfiką dramatu i teatru szwajcarskiego jest także próbą przedstawienia nie zawsze ortodoksyjnej recepcji szwajcarskich autorów w Europie, pewnych aspektów organizacji systemu teatralnego w Szwajcarii i wreszcie ma prowadzić do nowego odczytania literackiej tradycji, z którą mierzy się nowa dramaturgia. Ze Wstępu „Tom pomyślany został jako przegląd najważniejszych i najciekawszych zjawisk dramatyczno-teatralnych w obszarze niemieckojęzycznej Szwajcarii, co jest jego zaletą. Wydaje się bardzo potrzebny, gdyż nasza wiedza o dramacie i teatrze Szwajcarii nie jest olśniewająca. Jeśli nie mogę stwierdzić, że jest bliska zeru, to ze względu na sporo polskich wydań dzieł dwóch twórców, Maxa Frischa i Friedricha Dürrenmatta, którzy przez lata byli również częstymi gośćmi na naszych scenach. Sytuacja dramatu i teatru jednak się zmieniła i zbiór prezentujący teatr szwajcarski może być bardzo przydatny, bowiem prezentuje utwory podejmujące istotną problematykę nowego czasu. Czyni to przy tym w sposób bardzo kompetentny – z jednej strony świadomy różnych zjawisk w literaturze i teatrze oraz zmian w dyscyplinach nimi się zajmujących, z drugiej wprowadza je w konteksty tak historyczne, jak współczesne, znamienne zarówno dla lokalnych szwajcarskich wspólnot, jak i dla tej szerszej, europejskiej, więc także naszej. Z recenzji prof. dr hab. Dobrochny Ratajczakowej