Homo Homini Res Sacra. Dokumentacja historyczna spotkań w Centrum Dialogu w Paryżu (1973-1989), t. 1: grudzień 1973 – kwiecień 1975

Tematyka niniejszej dwutomowej edycji dotyczy wyników naukowych osiągnięć środowiska polskiej Emigracji na Zachodzie w okresie panowania ustroju komunistycznego w Polsce i krajach Europy Środkowo-Wschodniej. Nowatorski charakter publikacji, będącej efektem autorskich prac badawczych i naukowych ustaleń, polega na krytycznym opracowaniu i upowszechnieniu interdyscyplinarnej problematyki wykładów zaprezentowanych podczas cyklicznych i wieloletnich spotkań zorganizowanych przez ośrodek Centre du Dialogue w Paryżu. Wykładowcy Centrum Dialogu w Paryżu byli często typowymi ludźmi renesansu i reprezentowali różne dyscypliny wiedzy oraz nauki, a także towarzystwa i ośrodki naukowe na całym świecie (Berkeley, Cambridge, Genewa, Leuven, Ottawa, Sorbona, Yale). Byli oni laureatami prestiżowych nagród, wyróżnień i otrzymali najwyższe odznaczenia, w tym Nagrodę Nobla i inne (nagroda Fundacji Jurzykowskiego w Nowym Jorku, włoska nagroda im. Ignazio Silone, francuski Order Sztuk Pięknych i Literatury, belgijski Order Leopolda II, Komandoria Palm Akademickich Republiki Francuskiej, Wielki Krzyż Zasługi Republiki Federalnej Niemiec). Tworzyli oryginalne dzieła, należąc do znanych szkół naukowych (np. prof. Krzysztof Pomian – warszawska szkoła historii idei; Zygmunt Mycielski – polska szkoła kompozytorska). Twórcy i artyści występujący przed publicznością w Paryżu tworzyli krąg modernistycznych kierunków kultury XX wieku, a w swych dziedzinach należeli do przedstawicieli awangardy europejskiej.