Sztuka jako prowokacja

Przedmiotem niniejszej pracy jest problematyka aktów wandalizmu wobec dział sztuki, lecz nie wszystkich, tylko takich, które „prowokują do ich zaatakowania”. Praca te jest jedynie próbą zbadania omawianego zjawiska w oparciu o jego genezę, rozmiary, a także sprawców ataków, sposoby ich działania przy użyciu określonych narzędzi oraz kierujące nimi motywy. Dla uzyskania pełniejszego obrazu uwaga poświęcona zostaje również problemowi wykrywalności sprawców wraz ze stosowanymi przez organy ścigania technikami taktyczno-technicznymi oraz metodami prewencyjnymi. Wspomniane zagadnienia omówione zostaną na tle ochrony prawnej dóbr kultury w Polsce oraz penalizacji czynów niszczenia i uszkadzania dziel sztuki. (…) Pojęcie dzieła sztuki jest pojęciem pozaprawnym, lecz występuje w ustawodawstwie pol-skim jako termin pomocniczy. Wykorzystywane jest ono w definiowaniu podmiotu ochrony pol-skiego prawa, jakim jest zabytek. W opracowaniu uwaga skupiona zostanie na obrazach i rzeźbach – albowiem, jak pokazują przykłady – obiekty te najczęściej padają ofiarami zniszczeń i uszkodzeń. Zaznaczyć wypada, iż poza obrębem zainteresowania pozostaną zniszczenia powstałe w wyniku sił natury oraz działań wojennych. (…) Mimo wysokiej społecznej szkodliwości, problem wandalizmu, czyli umyślnego niszczenia i uszkadzania dóbr kultury, nie doczekał się po dzień dzisiejszy samodzielnego opracowania na gruncie polskim. Niniejsza praca jest jedynie próbą zmierzenia się ze zjawiskiem wandalizmu, która być może w niewielkim stopniu przyczyni się do zapełnienia istniejącej luki , choć z pewnością wskazane są w tym zakresie dalsze badania. Ze wstępu