Eugeniusz Przybył. Między książką a sztuką

Urodził się w Łodzi w 1884 r. W latach 1905-1913 studiował w Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie pod okiem mistrza Wojciecha Weissa. Studia skończył z wyróżnieniem w postaci srebrnego medalu za obraz „Martwa natura”. Malarstwa uczył się także za granicą: w 1911 r. w Akademii Sztuk Pięknych we Florencji, a w okresie 1913-1914 w Akademii Juliana w Paryżu. W 1920 r. przeniósł się z Łodzi do Torunia, gdzie pozostał do końca życia. Do 1931 r. pracował jako nauczyciel rysunków i prac ręcznych w Seminarium Nauczycielskim Męskim, w czasie okupacji skutecznie ochronił przed zniszczeniem swój książkowy i artystyczny dobytek, w latach 1946-1950 był adiunktem na Wydziale Sztuk Pięknych UMK. Malarz, bibliofil, postać znacząca w życiu kulturalnym Torunia. Zgromadzony przez niego księgozbiór, liczący ponad 10 tys. tomów, należał do największych w mieście. Pod koniec życia 7 tys. tomów przekazał jako dar Bibliotece UMK. Mniej aktywny był jako malarz, zwłaszcza w okresie międzywojennym. Brak artystycznych efektów na miarę jego młodzieńczych planów oraz marzeń z czasów studiów, przypadających na epokę Młodej Polski, przeżywał jako życiową porażkę. Powodów jego artystycznego niespełnienia było wiele. Jednym z nich była jego społecznikowska natura. Z pasją oddawał się różnym inicjatywom artystycznym oraz kulturalnym – był współzałożycielem kilku towarzystw: Konfraterni Artystów (1920) – pełnił w niej m.in. najwyższą funkcję majstra, Towarzystwa Przyjaciół Sztuk Pięknych (1921), Towarzystwa Bibliofilów im. J. Lelewela (1926), Związku Polskich Artystów Plastyków (1945) – był jego pierwszym prezesem. Zmarł w Toruniu w 1965 r.