Tajemnica Wilhelma Storitza

Kwiecień 1757 roku: inżynier Henri Vidal opuszcza Paryż i udaje się do Ragzu na Węgrzech. Z niecierpliwością oczekuje na ślub swojego młodszego brata Marca z Myrą Roderich, córką madziarskiego lekarza.

Podczas podróży w dół Dunaju Henri słyszy tajemniczy głos grożący młodym narzeczonym i jest przekonany, że padł ofiarą halucynacji słuchowych. W Ragzu zostaje bardzo przyjaźnie powitany przez rodzinę Roderichów, a szczególnie zaprzyjaźnia się z kapitanem Haralanem, bratem Myry. Doktor Roderich oznajmia mu, że niejaki Wilhelm Storitz, syn słynnego niemieckiego alchemika, również poprosił o rękę dziewczyny; odrzucony zalotnik nie ukrywał swojego niezadowolenia.

Na przyjęciu wydanym przez rodzinę Roderichów doszło do nadprzyrodzonego zdarzenia: podczas śpiewania Pieśni Nienawiści niewidzialna istota podarła kontrakt małżeński i ukradła koronę panny młodej. Przeszukanie domu Storitza ujawnia koronę, a winowajca jest oczywisty. Wkrótce potem sama ceremonia ślubna zostaje przerwana przez tę złą obecność.

Myra, przerażona, wydaje się tracić zmysły i zapada w swego rodzaju letarg; potem Marc zostaje zraniony sztyletem, który pojawia się znikąd. Mieszkańcy Ragzu, podekscytowani tymi wydarzeniami, wdzierają się do rezydencji Storitza i podpalają ją.

Niespodziewanie, mimo czujności narzeczonego, Myra znika, a jej odnalezienie okazuje się niemożliwe. Kilka dni później policjantowi Steparkowi udaje się w końcu wytropić przestępcę z pomocą kordonu żołnierzy. Dochodzi do pojedynku na szpady między Storitzem, wciąż niewidzialnym, a Haralanem Roderichem: zraniony przez tego ostatniego alchemik umiera i, co ciekawe, powraca do swojej naturalnej postaci.

Kolejny zwrot akcji: Myra, całkowicie wyleczona, ujawnia swoją obecność; niestety, stała się niewidzialna przez eliksir, który Storitz jej wcześniej podał. Wkrótce potem wychodzi za Marca i z rezygnacją przyjmuje rolę niewidzialnej towarzyszki. Szczęśliwe zakończenie tej niezwykłej sytuacji: kilka miesięcy później, kiedy rodzi dziecko, młoda kobieta wraca do normalności dzięki krwotokowi, który usunął z jej ciała szkodliwy lek Storitza.

Dodatkowe informacje: Pośmiertna powieść przerobiona przez Michela Verne’a, który na prośbę wydawcy musiał zmienić czas akcji, która początkowo rozgrywała się pod koniec XIX wieku, co wymusiło liczne zmiany w słownictwie. Zmieniono również zakończenie: w pierwszej wersji Myra nigdy nie odzyskała widocznego wyglądu. Tę pierwszą wersję wydało też Wydawnictwo JAMAKASZ w roku 2017.