Diagnoza i terapia w logopedii

Teksty. zawarte w książce, dotyczą różnych kwestii. Najczęściej – ze względu na specyfikę przedmiotu – są one przedstawiane jako doniesienia z badań bądź własnej praktyki logopedycznej. Często towarzyszy temu refleksja natury ogólnej. W każdym razie stanowią one cenny materiał do refleksji dla badaczy oraz – niekiedy – dobrą podstawę dla ukierunkowania poszukiwań badawczych dla adeptów logopedii. Bardzo trudno było uporządkować zebrane teksty. Każdy z nich zawiera bowiem zarówno opis stanu badań w jakimś zakresie, jak i przedstawia zebrany przez autorów materiał, który został tu poddany analizie. Prezentowane opracowania nie odpowiadają też na pytania postawione w tytule konferencji. Skupiają się właśnie na problemach diagnozy, terapii – jeśli idzie o zaburzenia mowy, oraz stymulacji – jeśli odnosi się to do zakłóceń w zakresie rozwoju mowy. Dlatego jako zasadę porządkującą przyjąłem stopień ogólności poruszanych problemów. Tom składa się z trzech części. Pierwszą – Zagadnienia ogólne – stanowią trzy teksty. Druga – zatytułowana nieco umownie Diagnoza – gromadzi 10 artykułów, w których zostały poruszone różne zagadnienia opisujące albo stan badań, albo propozycje postępowania diagnostycznego w logopedii. Trzecia – Terapia i stymulacja – obejmuje 19 tekstów, które zasadniczo stanowią doniesienia z badań na temat postępowania logopedycznego lub praktyki własnej autorów.