Syn wiosny

Sasza potrafi skomplikować sobie wszystko. Tym razem jedno nieopatrznie zadane pytanie powoduje głęboki wewnętrzny konflikt, a ten z kolei prowokuje konflikty zewnętrzne. Sprawdzona strategia Saszy? Ucieczka. Jednak to, przed czym ucieka, i tak go dogania. Wywiązanie się z danego słowa, brak wybaczenia, niechęć do narzucanych norm, do nadawanych etykiet — te kwestie powracają i się kumulują, prowadząc do późnej refleksji i desperackiej próby poukładania wszystkiego jeszcze raz od nowa. Napisana lekkim językiem książka obyczajowa z wątkiem LGBT wciąga czytelnika od pierwszych stron. Perypetie bohatera raz śmieszą, raz wprowadzają w stan refleksji, gdy Sasza sięga do wspomnień i analizuje swoje życie. Pierwszoosobowa narracja pozwala dogłębnie zintegrować się z bohaterem i poznać jego punkt widzenia. To specyficzny antybohater, który potrafi wzbudzić sympatię i na długo zapaść w pamięć.