Plemię

Debiut powieściowy zanurzony w tradycji Pankowskiego, Pilota i Gombrowicza.

Mieszkają pod spodem świata. Żyją na przekór porządkom. Podwajają się, a najczęściej

mnożą. To plemię-rój. Wystawiają dziadowski i babski język, śmierć w pole

wyprowadzają. Znienawidzeni, bo zabierają niepamięci to, co ich. Główny bohater –

bezimienny chłopak – prowadzi archiwum plemienia. Jego mowa jest nawiedzana przez

duchy przybłęd i gamoni. Wierzy, że tylko pamiętając, można odnaleźć to, co wspólne.

Odnaleźć siebie i odważyć się na bunt. Przeciwko tym, którzy mieszkają na spodzie

świata. I organizują porządek.