Awesta Wielka. Miano Słowiańskie w ręku jednej Familii od trzech tysięcy lat zostające czyli nie Zendawesta a Zędaszta to jest Życiodawcza książeczka Zoroastra
- ebook , religia, historia, nauki społeczne, erotyka, filozofia, pozostałe , wiara, śmierć, zbawienie, sens życia, sens cierpienia, gospel, wiara a śmierć, Jesus Christ, jak żyć, Wiara w Boga, Jesus, reason to be, salvation, chrześcijaństwo, apologetyka, Jezus, historyczność Jezusa, apologetics, Christianity, evidence for Jesus, historicity of Jesus, filozofia, filozof, Louis De La Forge, René Descartes, Ignacy Pietraszewski, Awesta Wielka, Avesta, Awesta, Miano Słowiańskie, Zendawesta, Zędaszta, Zaratusztra, Zoroaster, Zoroastra, Armoryka, Sandomierz, e-book
4,7
- Autorzy:
Nieznany ,
Andrzej Sarwa ,
Autor nieznany ,
Ignacy Pietraszewski (tłumacz)
- Wydawnictwo:
Armoryka
- ISBN:9788379503087
- Format:PDF
10,95 zł
Produkt niedostępny
UWAGA! e-book jest skanem zapisanym w formacie PDF.
Plik pdf uniemożliwia przeszukiwanie i kopiowanie tekstu
Pełny XIX-wieczny przekład na język polski autorstwa Ignacego Pietraszewskiego. Dzieło Pietraszewskiego wydane było w ramach wydawnictwa zeszytowego i składało się z trzech tomów. Tom IXV (Berlin 1857) przedstawia pierwsze 8 rozdziałów Księgi Wendidat, składa się z perskiego oryginału księgi i zawiera jej tłumaczenia na język francuski, polski oraz niemiecki. Wydanie to zostało później wznowione w roku 1858XVI. Kolejny tom II dopełnił do końca tekst Księgi Wendidat i wydany został w 1862 r.XVII. Tutaj tekst składa się także z perskiego oryginału księgi wraz z jej tłumaczeniami na języki francuski i polski. Ostatni w końcu, III tom dzieła, zawiera Księgi Wisperad i Jasna, opatrzone oryginałem perskim wraz z tłumaczeniami na języki francuski i polski. Tom ów ukazał się w 1862 r.XVIII W niniejszym wydaniu postanowiliśmy wznowić jedynie tłumaczenie Awesty Pietraszewskiego na język polski. Autorom niniejszej edycji przyświecał cel maksymalnie jasnego i komunikatywnego dla dzisiejszego czytelnika przekazania „ducha” tego tłumaczenia. Zachowano więc oryginalną składnię zdań i tam gdzie to było tylko możliwe – zachowano archaizmy. Usunięto za to liczne błędy zecerskie, rozdzielono tzw. „zbitki” słowne – zgodnie z dzisiejszymi prawidłami języka polskiego oraz, w przypadkach mogących wywołać problemy z jasnością niektórych słów, zastosowano ich zapis fonetyczny. Uwspółcześniono także interpunkcję.