Arabska wiosna w Afryce północnej

Od początku wydarzeń okrzykniętych mianem arabskiej wiosny, kiedy to wolnościowy zryw objął szereg krajów obszaru MENA, minęło niemalże pięć lat. Sytuacja w regionie wciąż jest niestabilna. Z porewolucyjnych zgliszczy wyłania się obraz regionu naznaczonego szukaniem kompromisu z islamistami, podzielonego waśniami klanowymi, etnicznymi, religijnymi. Spośród krajów Afryki Północnej objętych wolnościowym zrywem tylko Tunezja obrała drogę żmudnej i niepewnej transformacji. W pozostałych krajach zauważalny jest powrót do przedrewolucyjnych praktyk autorytarnych (Egipt, po części Algieria, Maroko) lub chaos związany z brakiem ogólnonarodowej koncepcji co do przyszłości politycznej kraju (Libia). Jak bumerang powróciły też pytania o kompatybilność wartości demokracji i islamu oraz możliwość adaptacji zasad liberalizmu politycznego i pluralizmu we wszystkich strefach kulturowych. Celem monografii, którą oddajemy w ręce Czytelnika, jest analityczne przedstawienie przyczyn, przebiegu i konsekwencji wydarzeń rewolucyjnych w regionie Afryki Północnej, a dokładnie w krajach Maghrebu (Algierii, Tunezji, Maroku, Libii) i Egipcie. Opracowanie prezentuje po części wyniki badań terenowych i kwerend przeprowadzonych w krajach Afryki Północnej w ramach realizowanego przez autorów (pracowników nauki i doktorantów Wydziału Studiów Międzynarodowych i Politycznych Uniwersytetu Jagiellońskiego) międzynarodowego projektu naukowego: Social Movements and Mobilisation Typologies in the Arab Spring (318982-FP7-PEOPLEIRSES-2013-2016).