Studia o literaturze Bośni i Hercegowiny. Globalne w lokalnym

Tom studiów wpisuje się w trwający od ponad połowy wieku skomplikowany i odbywający się nie bez wewnętrznych napięć, polemik a nawet skandali proces kodyfikacji kanonu literatury bośniacko-hercegowińskiej będącej ramą trzech jej zasadniczych komponentów (literatury boszniackiej, bośniackoserbskiej i bośniackochorwackiej), a także ich obrzeży (literatury bośniackożydowskiej czy literatury bośniackich Romów). Sanjin Kodrić definiuje bośniacko-hercegowińską wspólnotę międzyliteracką jako zbiór głównie narodowych literatur i tradycji literackich mniejszości narodowych w Bośni i Hercegowinie, pomiędzy którymi zachodziły w przeszłości różnorodne formy współistnienia, wzajemnie uwarunkowanego rozwoju i współzależności, a nawet ponadnarodowego stapiania się w jednolite zjawisko literackie. Bośniacko-hercegowińską wspólnotę międzyliteracką, podobnie jak tę południowosłowiańską, charakteryzuje językowa różnorodność w przeszłości oraz zasadniczo lingwistyczna jednolitość w czasach nowszych, bezpośrednia bliskość przestrzenna i wspólna przestrzeń literacko-komunikacyjna, a także wieloraka przynależność do obszarów ponadnarodowych, wielość kręgów wyznaniowo-cywilizacyjnych oraz obfitość form hybrydycznych i synkretycznych. Sanjin Kodrić w tym zbiorze daje się poznać jako wszechstronny badacz historii nowożytnej literatury boszniackiej dokonujący podstawowych reinterpretacji i rewizji kanonu bośniacko-hercegowińskiego na rzecz aktualizacji kanonu boszniackiego.